grudzień 03, 2024

Rezultaty wyszukiwania dla: dla dzieci

środa, 06 maj 2015 21:10

Gwiazdy przeznaczenia

„Gwiazdy przeznaczenia" to pierwszy tom magicznego cyklu dla dzieci, noszącego tytuł „Chowańce". Książkę wspólnymi siłami stworzyli Adam Jay Epstein i Andrew Jacobson, pragnąc zabrać najmłodszych czytelników w fantastyczną podróż do Bezkresji, wykreowanego przez nich, magicznego świata.

Aldwyn jest zwykłym dachowcem. Włóczy się bez celu, kradnie i ucieka przed łowcą nagród. Podczas jednej z takich szalonych ucieczek wpada do sklepy z chowańcami. Wówczas jego życie się odmienia. Poznaje chłopca o imieniu Jack, z którym zaczyna łączyć go szczególna więź. Problem w tym, że Aldwyn nie posiada żadnych magicznych mocy i nie powinien stać się chowańcem, a ponieważ naprawdę bardzo pokochał Jacka, nie chciałby być dla niego powodem do wstydu i problemem. Pewnego jednak dnia czarodziej, u którego uczył się Jack, zostaje zamordowany, a młodzi uczniowie trafiają w niewolę. Teraz wszystko zostaje w rękach ich chowańcow - Aldwyna, Skylar oraz Gilberta. Czy uda im się stawić czoła wszelkim niebezpieczeństwom?

Motywem przewodnim powieści jest więź, która łączy czarodzieja i jego stworzenie - tak zwanego chowańca. Można by powiedzieć, że to właściwie nic nowego, ale autorzy podeszli do zagadnienia z nieco innej perspektywy. Zwierzęta również posiadają swoją magię i tym razem to właśnie one są głównymi bohaterami przedstawionej historii. Zresztą myślę, że na jej podstawie, bez trudu mogłaby powstać śliczna, nowa animacja Disneya, gdyż w takim właśnie stylu pisana jest książka.

Mimo że powieść przeznaczona jest dla dzieci w wieku sześciu lat, to jest to idealna lektura do wspólnego czytania z maluchem. Jej fabuła jest ciekawa i nie znudzi również osoby dorosłej, także można naprawdę w fajny sposób spędzić tych kilka chwil przed zaśnięcie. Podejrzewam również, że nie jeden rodzic, gdy jego pociecha zaśnie, doczyta historię do końca - jest naprawdę wciągająca. Do tego wydana została bardzo ładnie i starannie. Posiada skrzydełka, dzięki którym nie zaginają się rogi, notkę o autorach oraz czarno-białe, dynamiczne ilustracje. Z tyłu widnieje również zapowiedź drugiego tomu „Tajemnice korony" - osobiście już nie mogę się go doczekać.

Stworzona przez Adama Jay Epsteina i Andrew Jacobsona historia jest niezwykle magiczna, czarująca i wciągająca, mimo swej prostoty. Jestem przekonana, że tworząc ją, bawili się równie dobrze, co czytelnicy, którzy teraz mają okazję ją przeczytać. Polecam - nie tylko dla maluchów!

Dział: Książki
piątek, 01 maj 2015 17:04

Gotyckie crossovery XXI wieku

Wprowadzenie

W czasach, o których najprościej mówi się jako o okresie wyczerpania materiału i nieustannego kopiowania oraz powtarzania i wykorzystywania tego, co już w świecie zaistniało, umocnić musiały swoją pozycje idee dublowania istniejących koncepcji. Doskonały przykład stanowi tutaj crossover, który nie jest może pomysłem XXI wieku, ale (zwłaszcza w ostatnich latach) coraz częściej uwydatnia się w propozycjach kinowych. Sam ten termin stosuje się do opisania produkcji, w której dochodzi do spotkania postaci z, przynajmniej, dwóch różnych utworów (książki, filmu, komiksu) lub, w której znaną już fabułę przedstawia się z perspektywy nowego bohatera.

Dział: Felietony
sobota, 18 kwiecień 2015 23:47

Straszny sen słonia

Kwadratowa, kolorowa książeczka, a w niej czternaście niezwykłych bajek - tak w jednym daniu mogłabym opisać tytuł „Straszny sen słonia", który niedawno ukazał się na rynku nakładem wydawnictwa Media Rodzina.

Rymowane historyjki, które znaleźć można w książeczce są zabawne, napisane z fantazją, ale wbrew powszechnie przyjętym normą, żadna z nich nie kończy się morałem. To po prostu takie sobie wydumane, dość oryginalne wierszyki o zwierzętach. Myślę, że dzieciom mają szansę się spodobać, a i rodzice nie będą zawiedzeni, ponieważ nie jest to jedno z tych ostatnio niezwykle popularnych wydań, zawierających wręcz niesmaczne treści. „Straszny sen słonia" to tomik poezji, którą bezpiecznie i bez żadnych zastrzeżeń przeczytać można nawet małemu dziecku. Jeśli natomiast takie nieco starsze nauczy się słów jednego z wierszy, rodzicom nie będzie wstyd, że go recytuje.

Tytuł ten, to jednak nie same bajki. Znaczącą rolę odgrywa w nim cudownie kolorowa szata graficzna za stworzenie której odpowiedzialna jest pani Emilia Dziubak. Barwne, pełne humoru ilustracje cudownie działają na wyobraźnię. Idealnie również komponują się z treścią wierszyków. Mnie oczarował już sam słonik z okładki, któremu przyśniło się, że jest czajnikiem. Zawartość książeczki jest jeszcze lepsza. Jeżeli przypadkiem traficie na tomik w księgarni, zachęcam do obejrzenia choćby samych ilustracji.

Genialna oprawa graficzna to nie wszystko. Wydanie również przemawia na korzyść tego tytułu. Twarda oprawa, żywe kolory, dobra edycja i rozmieszczenie tekstu, porządny papier, ciekawy, kwadratowy format. Nie ma żadnej negatywnej rzeczy, którą by można było mu zarzucić.

Książeczkę „Straszny sen słonia" oczywiście wszystkim serdecznie polecam. To jeden z tych tytułów, którymi warto się zainteresować, gdy ma się w pobliżu małe dzieci. Czytanie wierszyków nie męczy, a maluchom sprawia radość. Czego więcej jeszcze do szczęścia potrzeba?

Dział: Książki
niedziela, 29 marzec 2015 19:52

Zły jednorożec

Jednorożce. Znamy je wszyscy. Kochamy i podziwiamy. Uważamy za niewinne, piękne i dobre. To wcielenie esencji magii, niemal świętość. Nawet Szeregowy (Pingwiny z Madagaskaru) kocha jednorożce, a małe dziewczynki bawią się ich różowymi, miniaturowymi podobiznami.

Jednak wystarczy spojrzeć na okładkę książki Platte F. Clarke'a, by wiedzieć, że po jej lekturze już nigdy nie spojrzymy na jednorożce tak bezkrytycznie, jak wcześniej. Pomijam sam fakt (tu ukłon w stronę autora ilustracji), że jednorożec na okładce bardziej przypomina wściekłego konia, a i sam tytuł nie zapowiada słodkiej bajki dla dzieci. Jedno jest pewne; przeczytanie historii o złym jednorożcu wiele zmienia.

Akcja tej niezwykłej historii toczy się na kilku płaszczyznach czasowych. Oto mamy jednorożca, a właściwie księżniczkę jednorożca, której jednak daleko do spokojnych i niewinnych stworzeń, za jakie dotychczas my ludzie, jednorożce uważaliśmy. Księżniczka jest okrutna, potężna i zmanierowana, ale najgorsze jest to, że jest niesamowicie żarłoczna i najbardziej na świecie uwielbia pożerać żywe stworzenia. Zjada, co się jej nawinie: krasnale, chochliki, frobbity, a nawet ludzi. To ostatnie wynika z faktu, że księżniczce znudziło się już wszystko, co jest skażone magią, a zamarzyło się jej coś zwyczajnego i, jak sama mówi, z duszą. Stąd podróż do świata ludzi, w towarzystwie maga niewolnika i postanowienie, by schwytać i zjeść chłopca,  który jednak tak do końca zwykły nie jest.

Nastoletni Max jest uczniem gimnazjum i raczej nie wyróżnia się z tłumu. Lubi komputery, ma zwariowanego przyjaciela i jest obiektem przykrych żartów i drwin ze strony szkolnego łobuza. Max nie jest jednak zwyczajny. Przypadkiem znajduje pod swoim łóżkiem książkę, o której dawno zapomniał i którą tylko on może otworzyć. Ta książka to Kodeks, przedmiot tak stary, jak legendarny i poszukiwany.

Niespodziewanie Max z przyjaciółmi trafi do przyszłości, gdzie dane mu będzie poznać opłakane skutki apetytu złej księżniczki. Czy mając do dyspozycji magiczną książkę, która otwiera się jak chce i nigdy na tej informacji, której bohater potrzebuje, można stanąć do walki z armią Robo-księżniczki? Czy pomoc ponurego krasnoluda, Sary - mistrzyni judo i Dirka, który umie porywać tłumy wystarczy? Naprawdę warto się o tym przekonać samemu.

Zły jednorożec, otwierający trylogię o tym tytule, to historia inna od wszystkich. Wszystko, co już znamy  z książek, baśni i filmów, tutaj autor przedstawia w zupełnie nowym świetle. Powieść jest zabawą motywami i swoistą grą z czytelnikiem. Ktoś, kto lubi książki, gry i filmy, będzie miał niezłą rozrywkę, poznając kolejne postaci i doszukując się odwołań do tworów współczesnej kultury masowej. Historia jest ciekawa i napisana z humorem (często czarnym), a dialogi aż skrzą błyskotliwością i ciętymi ripostami. Książkę czyta się naprawdę przyjemnie i aż chciałoby się od razu sięgnąć po drugą część o równie wiele mówiącym tytule Puchowy smok. Jeśli zatem lubicie gry słowne i nietypowe rozwiązania fabularne, to zachęcam do przeczytania Złego jednorożca. Nie będziecie się nudzić!

Dział: Książki
środa, 25 marzec 2015 19:41

Duuuszki w kąpieli

„Duuuszki w kąpieli" to nowa wersja lub jak kto woli, dodatek do gry „Duuuszki", która ukazała się nakładem wydawnictwa Egmont. Jest to dynamiczna, wymagająca szybkiego myślenia, a jednocześnie bardzo prosta gra, która bez trudu potrafi przynieść radość (nie tylko) dzieciom.

Ilość graczy: 2-8 osób
Wiek: 8-108 lat
Czas rozgrywki: 15-20 minut

Strona wizualna

Gra, jak chyba wszystkie propozycje wydawnictwa Egmont, jest bardzo starannie wykonana. Ilustracje Gabrieli Silveira umieszczone na kartach są ładne i zabawne. Elementy 3D zostały wykonane z drewna i materiału, dodatkowo główny bohater, Duuuszek, został starannie owinięty w miękki papier. Na kartach szary jest odrobinę zbyt podobny do niebieskiego, ale to jedyny, maleńki mankament, do którego można by było się przyczepić. Na dłuższą metę podczas grania to i tak nie przeszkadza.

Cel i zasady gry

Celem gry jest zdobycie jak największej liczby kart. Zdobywa się je natomiast chwytając (lub zależnie od wariantu wypowiadając nazwę) odpowiedni przedmiot - taki który zgadza się z przedstawionym na karcie pod względem koloru oraz wyglądu lub taki którego w ogóle karta nie zawiera (nie może zawierać nawet barwy w jakiej jest przedmiot).

Przebieg gry

Wszystkie przedmioty należy położyć na środku stołu, karty natomiast potasować i ułożyć w stos obrazkami do dołu. Pierwszy z graczy wyciąga jedną kartę i kładzie ją w taki sposób by wszyscy pozostali widzieli znajdujący się na niej obrazek. Każdy z graczy przygląda się karcie i jak najszybciej stara się złapać właściwy przedmiot. Gracz, który zrobi to pierwszy zdobywa kartę i kładzie ją obok siebie. Gracz, który się pomyli traci jedną ze swoich kart.

Podsumowanie

Gra jest naprawdę świetna i dobrze przemyślana, wydaje mi się jednak, że w najprostszym z wariantów nadaje się również dla młodszych dzieci - w wieku 5 czy 6 lat. Sama na takim maluchu ją wypróbowywałam i dziecko świetnie się bawiło. Dodatkowo rozgrywka została przemyślana w taki sposób, że aby ją uatrakcyjnić można połączyć obie części gry - „Duuuszki" oraz „Duuuszki w kąpieli" - wspólnie tworzą niezwykle ciekawy i pełen wyzwań zestaw. Także tym razem przygotowane zostały aż cztery, różne warianty. Do rozgrywki można włączyć również wszystkie naraz, wtedy jednak gra staje się naprawdę trudna. Podsumowując - „Duuuszki w kąpieli" to tytuł, który serdecznie wszystkim polecam. Gra jest ładna, dobrze wykonana, ciekawa i niezwykle dynamiczna. Zapewni wiele, bardzo przyjemnie spędzonych chwil, rozwija refleks i wspomaga rozwój szybkiego, logicznego myślenie. Zdecydowanie nie sposób się przy niej nudzić.

Dział: Gry bez prądu

Timothy Walter Burton, bo tak brzmi pełne nazwisko reżysera, urodził się 25 sierpnia 1955 roku. Wychował się w Burbank w stanie Kalifornia, tuż obok Hollywood. Od najmłodszych lat fascynował się kulturą popularną i największym uczuciem darzył filmy science fiction oraz horrory. Szczególny wpływ na jego późniejszą twórczość wywarł na tej płaszczyźnie Vincent Price – amerykański aktor filmowy znany przede wszystkim z filmów grozy.

Dział: Felietony
środa, 18 marzec 2015 22:57

Top secret

Wydawnictwo FoxGames, mimo że na rynku istnieje stosunkowo od niedawna, już zdążyło zasłynąć z wydawania prostych i szybkich, ale dobrej jakości tytułów. Taka jest właśnie gra autorstwa Wolfganga Dirscherl, z grafiką Tomka Larka - „Top Secret".

Liczba graczy: 2
Wiek graczy: 7+
Czas gry: 15 min

Strona wizualna

W pudełku znaleźć możemy 20 pionków do gry (10 agentów i 10 agentek) wraz z podstawkami, dwie talie składające się z 10 kart każda oraz krótką i zwięzłą instrukcję. Elementy są porządnie wykonane, a pod względem grafiki wszystko wygląda jak z kreskówki.

Cel i zasady gry

Gracze wcielają się w role tajnych agentów i starają się rozpracować siatkę szpiegowską przeciwnika. Zadanie na pozór wygląda bardzo prosto, trzeba jednak nieco logicznego myślenia, by wygrać taką rozgrywkę. Zwycięzcą zostaje gracz, który jako pierwszy zdemaskuje wszystkie agentki lub agentów przeciwnika. Ponieważ rozgrywka jest bardzo szybka jej twórcy proponują by w celu przedłużenia gry gracze rozgrywali serię rozgrywek (np. 3 rozgrywki), na zakończenie których podliczają zdobyte punkty.

Przebieg gry

Każdy gracz bierze po 10 pionków oraz po 10 kart wybranego rodzaju: agentów lub agentek. Gracze ustawiają swoje pionki w rzędzie przed sobą, tak by numery na pionkach były niewidoczne dla przeciwnika. Następnie każdy gracz wybiera losowo 3 pionki przeciwnika i nie patrząc na numery wybranych pionków, odkłada je do pudełka. Gracze zostają z 7 pionkami każdy. Później tasują swoje karty, a następnie kładą je przed pionkami przeciwnika w taki sposób, aby numery na kartach były zwrócone w stronę właścicieli kart. Pozostałe 3 karty pozostają w rękach graczy. Rozpoczyna się zgadywanie (trochę jak w „Mastermind"). Jedyną wskazówką dla gracz są plusy i minusy, które wskazują czy numer agenta jest niższy czy wyższy niż wskazany przez kartę przeciwnika.

Podsumowanie

„Top Secret" to sympatyczna, bardzo szybka gra, która, chociaż sama w sobie jest bardzo prosta, wymaga od graczy nieco logicznego myślenia. Przeznaczona jest tylko i wyłącznie dla dwóch graczy, nie posiada żadnej możliwości grania w nieco większym gronie. Sama rozgrywka jest zbalansowana, a gracze znacznie bardziej muszą polegać na swoim rozumie niż na szczęściu. Myślę, że „Top Secret" to gra idealna dla dzieci, które szybko się nudzą, bywają nieco rozkojarzone i nie potrafią na dłużej skupić uwagi. Polecam jednak również wszystkim tym, którzy chcą w przyjemny sposób wykorzystać jakieś wolne pół godziny czasu.

Dział: Gry bez prądu
środa, 18 marzec 2015 22:49

Kot Kameleon

Świat jest przepełniony magią, trzeba tylko umieć ją odnaleźć, a nic nie pomaga w tym w tak cudowny sposób jak dziecięca wyobraźnia. Kolorowe szkiełko i fantazyjne kapelusze w zupełności wystarczą by podczas weekendu mieć godziny cudownej zabawy. Gdy dodamy do tego jeszcze produkcję własnych mydełek, sukces gwarantowany, a weekend, który miał być stracony, okaże się piękną bajką.

Rodzice zostawiają Natalię u babci na wsi, mimo że dziewczynka znacznie bardziej wolałaby zostać u drugiej, modnej babci z miasta. Tam jednak poznaje smutną historię domowego, dręczonego niegdyś przez małe dziewczynki kota, który wydaje się jej nie lubić oraz odkrywa zupełnie nową, pełną magii rzeczywistość. Wtedy cała jej perspektywa się zmienia, a wydarzenia najbliższych dni spowodują nie tylko to, że Natalia odkryje jak bardzo kocha babcię i, że chciałaby jak najszybciej wrócić na wieś, ale również poważną zmianę w podejściu do życia rodziców dziewczynki. Zmianę zdecydowanie na lepsze.

Historia jest sympatyczna i urokliwa, przemawia do małych dzieci. W naszym przypadku testowana była na „prawie" sześciolatce i dziewczynka słuchała jej z przyjemnością. Może nie ma w niej porywającej akcji czy zaskakujących wydarzeń, ale „Kot kameleon" posiada swój specyficzny klimat i z łatwością potrafi oczarować czy wzruszyć. Dodatkowo zwraca uwagę czytelników (nie tylko tych najmłodszych) na dość istotne, wartościowe sprawy, które niejednokrotnie po prostu pomijamy w ferworze szarej codzienności. Niekiedy warto zatrzymać się na chwilę i pomyśleć nad nimi, bo niedługo może już być za późno.

Książeczka została naprawdę ładnie wydana. Posiada twardą oprawę i wiele, ciekawych, nieco tajemniczych ilustracji. Tekst i rozdziały dzielą się w wygodny sposób. Całą historię śledzi się z prawdziwą przyjemnością. Jestem zadowolona, że trafiła w moje ręce i miałam okazję przeczytać ją dziecku.

„Kota kameleona" serdecznie wszystkim polecam. To przyjemna, ciepła opowieść, która nadaje się idealnie (nie tylko) dla najmłodszych. Sprawia, że czytelnikowi robi się lżej na sercu i zaczyna myśleć, jak może poradzić sobie z własnymi, rodzinnymi problemami i czy nie może zrobić czegoś, by jego własne życie stało się radośniejsze. Może autorka nie podaje gotowego przepisu na szczęście, ale z pewnością wskazuje ku niemu bardzo dobrą, wcale nie taką trudną i wyboistą drogę.

Dział: Książki
poniedziałek, 16 marzec 2015 15:00

Tramwaj do Nibylandii

Od kilku lat podczas poznańskich Targów Książki dla Dzieci i Młodzieży po Poznaniu kursuje Bajkowy Tramwaj dowożący rodziców z dziećmi na targi. Dotychczas zamieniony był m.in. w rekina z historii o Pinokiu, egzotyczną dżunglę z „Księgi dżungli" lub domek Baby Jagi z „Jasia i Małgosi". W tym roku zaprosimy małych poznaniaków do Nibylandii – mitycznej krainy z „Piotrusia Pana", w której wszystko jest możliwe. Najnowsze wydanie nieśmiertelnej opowieści o przygodach Piotrusia i trójki dzieci państwa Darlingów w serii Klasyka w nowych szatach – w znakomitym tłumaczeniu mistrza słowa Andrzeja Polkowskiego i z pięknymi ilustracjami Quentina Grébana – będzie miało swoją premierę właśnie na marcowych Targach.

Dział: Kids
poniedziałek, 09 marzec 2015 15:03

Nowości literackie dla najmłodszych

Już 8 kwietnia ukażą się na rynku dwie nowe serie literackie dla młodych czytelników:

- „Kroniki Podziemia" autorstwa Suzanne Collins (dla nastolatków 10+)
- „Chowańce" autorstwa Adama Jaya Epsteina oraz Andrew Jacobsona (dla dzieci 7+)

Dział: Kids