wrzesień 05, 2025

Rezultaty wyszukiwania dla: M. L Rio

czwartek, 07 kwiecień 2022 20:19

Zapowiedź: Powrót Wyntera

W miasteczku Rotherweird za sprawą wielowiekowego spisku siły ciemności mogą tym razem zwyciężyć

Miasto Rotherweird od czterystu lat jest odseparowane od reszty Anglii, aby chronić swoją śmiertelnie niebezpieczną tajemnicę.

Dział: Patronaty
środa, 06 kwiecień 2022 14:25

Zapowiedź: Płoń dla mnie

 

Książki Ilony Andrews gwarantują rewelacyjną lekturę.“

Patricia Briggs, #1 New York Times bestselling author

 

“Jedno z najwspanialszych piór w urban fantasy… Ilona Andrews to wszystko co najlepsze w gatunku“

Jeaniene Frost, New York Times bestselling author

 

“Andrews to po prostu "must read" bez względu na wszystko!“

Romantic Times

 

"Jeśli jest jakikolwiek autor, który definiuje Urban Fantasy, to jest nim Ilona Andrews. “

Fresh Fiction

Dział: Książki
poniedziałek, 28 marzec 2022 11:32

Frnck. To dopiero początek

 

Zero pizzy, zero internetu, zero samogłosek… Prehistoria jest beznadziejna! 

„Frnck” skąd taki dziwny pomysł na tytuł komiksu? Gdy zdecydujesz się zajrzeć do środka, wszystko bardzo szybko się wyjaśni! W dzisiejszym świecie naprawdę trudno jest wymyślić coś nowego, czasami jednak się udaje, a doskonałym na to przykładem jest właśnie seria komiksowa „Frnck”.

Zarys fabuły

Franck ma trzynaście lat i mieszka w domu dziecka. Próbowały go adoptować już trzy rodziny, ale chłopiec do żadnej nie był w stanie się przywiązać. Podczas kolejnego spotkania adopcyjnego przez przypadek dowiaduje się o tym, że jego rodzice wcale nie umarli, po prostu nikt nie ma pojęcia, co się z nimi stało. Postanawia uciec, by ich odnaleźć, a na trop naprowadza go przyjaciel, stary ogrodnik, który twierdzi, że to właśnie on znalazł Francka, gdy ten był jeszcze zupełnie malutki. Po drodze do lasu jednak przez nieuwagę chłopiec trafia do jaskini w parku rozrywki, a z niej w tajemniczy sposób przenosi się do czasów prehistorii. 

Strona wizualna

Komiks wydany został w pełnym kolorze. Ma ładne, bardzo szczegółowe ilustracje i wyjątkowo dynamiczną kreskę. Niestety format A4 i miękka oprawa sprawiają, że zeszyt szybko się niszczy, szczególnie podczas czytania przez nie do końca uważne dzieci. To jednak mały mankament, który nie wpływa na jakość świetnie narysowanej historii.  

Moja opinia i przemyślenia

Lubię pomysłowe i wciągające fantastyczne przygody, a taką właśnie stworzył Olivier Bocquest. Komiks jest oryginalny i bardzo zwariowany. Franck to świetnie zarysowany, pełen optymizmu bohater, który lepiej lub gorzej radzi sobie z przeciwnościami losu, pozostając przy tym typowym nastolatkiem. Jestem bardzo ciekawa, co czeka na niego w kolejnym tomie przygód. 

Pomysł na pozbawienie wyrazów samogłosek jest równie ciekawy, ale niestety bardzo niewygodny. Lekko drażniło mnie odgadywanie, co mieli na myśli, pojawiający się w fabule jaskiniowcy, a mówią wcale nie mało. Pozostaje nadzieja, że Franck szybko nauczy ich „współczesnego” języka i zaczną mówić do nas normalnie.

Podsumowanie

„Frnck. To dopiero początek” to doskonały start niezwykłej przygody. Kolorowy komiks porywa do niezwykłego świata wyobraźni. Nie ma w nim ani jednej strony, na której nic by się nie działo. Dynamiczna akcja, świetne pomysły i ciekawie wykreowany, nastoletni bohater. To właśnie typ komiksów, które lubię najbardziej i jestem pewna, że taka zwariowana historia bez trudu zainteresuje zarówno starsze dzieci, jak i młodszą młodzież. Lekturę serdecznie polecam, zdecydowanie jest warta uwagi!  

Dział: Komiksy
poniedziałek, 21 luty 2022 10:39

Estrogen

 

Michał Jurczyk zawsze dostawał to, czego pragnął; nic dziwnego- mężczyzna jest przystojny, zabawny i zdecydowanie można go określić "Panem Perfekcyjnym". W kontaktach z kobietami nigdy nie miał problemów. Jego rodzice posiadają sieć popularnych restauracji, a i Michał uderza w tym kierunku. Jest ich oczkiem w głowie. Kochają go tak bardzo, że nieomal zapominają o jego siostrze bliźniaczce, Michalinie. Mimo że kobieta także szefuje dobrze prosperującym biznesem kulinarnym, to zawsze jest gdzieś w cieniu brata. I choć to boli, stara się zacisnąć zęby. W końcu kocha Michała, prawda?

Gdy Michał nie pokazuje się na planie nowego, kulinarnego show, wszyscy biją na alarm- to do niego zupełnie niepodobne. Jego narzeczona, Daria, szaleje z niepokoju, tak samo zresztą, jak rodzice i siostra. I Patrycja, jego była ukochana.

Trzy kobiety, które jednocześnie kochają młodego Jurczyka i tak samo intensywnie go nienawidzą. Czy któraś z nich sięgnęła po ostateczne rozwiązanie... ?

Z takim triem literackim jeszcze się nie spotkałam. To prawda, że od początku literackiej kariery pani Stachuli należę do jej fanów, jednak jak do tej pory nie miałam jeszcze styczności z twórczością pozostałych dwóch pisarek- pani Sinickiej i pani Muniak. Byłam ciekawa, które fragmenty wyszły spod pióra poszczególnej autorki; niemniej jednak "Estrogen" sprawił, iż nabrałam ochoty na zapoznanie się z książkami tych dwóch autorek.
Michał zostaje uznany za zaginionego, a cała trójka szaleje z niepokoju. Kto chciałby zrobić mu krzywdę? Co tak naprawdę się wydarzyło? A może to tzw. "zniknięcie kontrolowane"? Może Michał po prostu miał dość dotychczasowego życia i uciekł, ukrył się przed wszystkimi? To ostatnie rozwiązanie wydaje się najmniej prawdopodobne, choć Daria musi przyznać, że w ostatnich dniach jej narzeczony zachowywał się dość dziwnie. Ich związek teoretycznie opiera się na szczerości, lecz w praktyce wygląda to zupełnie inaczej. Faktem jest, że i dwie pozostałe kobiety -Michalina i Patrycja- także sporo mącą między tą dwójką. Prawdy o zniknięciu mężczyzny należy jednak szukać zupełnie gdzie indziej.


Nie wiem, jak bardzo magnetycznym mężczyzną musiał być Michał, skoro wszyscy ciągnęli do niego jak ćmy do światła- tak kobiety, jak i mężczyźni. Każda chciała być blisko niego, każdy chciał być taki jak on lub chociaż ogrzać się w blasku jego postaci. Idąc twardo przed siebie, jednocześnie krzywdził tych, którzy byli najbliżej jego serca. Michalina miała kilka dobrych powodów, by go znienawidzić. Jego związek z Darią wyglądał na wręcz wymuszony, a przynajmniej taki wniosek można wysnuć z zachowania mężczyzny. No i zostaje jeszcze Patrycja, porzucona po pięciu latach partnerka zarówno życiowa, jak i biznesowa, która wciąż go kocha. Najbardziej chyba zastanawiała mnie jego więź z siostrą. Tyle się mówi o tym, że bliźnięta kochają się ponad wszystko, że mają tę specyficzną więź, która pozwala na niemalże "rozmowy bez słów". I owszem, o ile w zachowaniu Michaliny było widać uwielbienie dla brata (oczywiście w tych momentach, w których przechodziła jej złość na niego), o tyle ze strony mężczyzny widziałam wyłącznie czysty wyzysk. Było mi przykro w jej imieniu przez to, jak traktowali ją rodzice- jak gospodynię domową. Zupełnie nie zważali na to, że Michalina również prowadziła bardzo dobrze prosperujący biznes. Dla nich najważniejszy był tylko Michał- tak, jakby był ich jedynym dzieckiem.


Nasze polskie literackie trio poradziło sobie znakomicie, bowiem "Estrogen" nie chciał mnie wypuścić ze swych rąk dopóty, dopóki nie przeczytałam ostatniego zdania. Ciągle coś się dzieje, a dzięki rozdziałom z perspektywy wszystkich trzech bohaterek mamy dokładny wgląd w ich uczucia, przemyślenia, ale i wspomnienia. O wiele łatwiej utożsamić się z każdą z nich (co nie znaczy, że każdą ich decyzję rozumiem i aprobuję). Ten thriller to istna bomba, która z każdą kolejną stroną grozi wybuchem. Co prawda od połowy książki domyśliłam się, o co tu naprawdę chodzi, aczkolwiek w żadnym stopniu nie zepsuło mi to ani zabawy, ani radości z czytania.
Zdecydowanie polecam tę książkę nie tylko fanom twórczości naszych pisarek, lecz także każdemu, kto szuka ciekawego, wciągającego thrillera, bez nadmiernych zawiłości w fabule. Panie po raz kolejny udowodniły, że potrafią pisać (każda z nich ma spore grono fanów) i że wychodzi im to doskonale.

Dział: Książki
środa, 09 luty 2022 09:57

Most we mgle

 

Marcina Ciszewskiego uwielbiam za serię meteorologiczną – sensacyjno-kryminalne historie z wątkiem politycznym (jeśli jeszcze nie czytaliście, to polecam „Mróz”). Słyszałam już o jego powieściach, w których bawi się historią, jednak nie miałam okazji do tej pory żadnej przeczytać, dlatego kiedy tylko dowiedziałam się o premierze książki „Most we mgle”, stwierdziłam, że to dobry moment, by sprawdzić, czy spodoba mi się wersja science-fiction literatury wojennej.

Jest rok 1934, Polska dopiero od kilku lat cieszy się wolnością, powoli odbudowując się na zgliszczach rozbiorów i wojen. Tymczasem w majątku Ludwika Krępskiego pojawia się nagle tajemniczy most. Most, który jak sprawdził Ludwik, przenosi w czasie do października 1813 roku. Roku, w którym walcząc po stronie Napoleona, ginie książę Józef Poniatowski, minister wojny Księstwa Warszawskiego i nadzieja na odbudowanie państwa polskiego. A gdyby tak wkroczyć do XIX wieku z armią wyposażoną w zdobycze XX wieku i odmienić bieg historii? Krępski postanawia namówić marszałka Piłsudskiego na ingerencję w przeszłość Polski.
 
Zacznę od tego, że niestety nie mogę się pochwalić dobrą znajomością historii Polski, dlatego absolutnie nie będę się wypowiadać na temat tego, czy wszystkie fakty zostały właściwie przedstawione (oczywiście do momentu, w którym historia, którą znamy, nie zaczęła się zmieniać). Marcin Ciszewski jest absolwentem Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego, więc ufam jego wiedzy. Druga sprawa jest taka, że ta historia rozbudziła we mnie ciekawość i już poczytałam nieco więcej na temat księcia Poniatowskiego, to naprawdę interesująca postać.
 
Wracając jednak do książki, „Most we mgle” na początku budził we mnie mieszane uczucia, nie potrafiłam polubić żadnej postaci, za to pokochałam ideę. Pomysł, żeby namieszać w historii Polski, wyrównać jej szanse w rewolucji przemysłowej rozgrywającej się w XIX wieku, pomysł oddania jej niepodległości – wobec tego nie można być obojętnym, dlatego nie dziwię się, że bohaterowie zdecydowali się na tę podróż w czasie. I choć manewry wojskowe i opisy sprzętu wojennego nie robiły na mnie wrażenia, to jednak czułam wagę tej misji, kibicowałam z całego serca. Tak jak Sienkiewicz pisał Trylogię, „ku pokrzepieniu serc”, tak czułam, że ta historia też ma w sobie trochę patosu i przypomina o patriotyzmie.
 
Nie spodziewałam się, że ostatecznie ta książka zrobi na mnie tak pozytywne wrażenie i odnajdę się w tym gatunku, pewnie duży wpływ miał na to fakt, o którym pisałam – nie mogłam pozostać obojętna wobec takiej szansy dla Polski. Pozostaje jeszcze całe morze wątpliwości – czy taka ingerencja w historii, załóżmy, że możliwa, powinna mieć miejsce? Gdy umrą ci, którzy mieli przeżyć, a przeżyją ci, którzy zostali zabici, jakie przyniesie to konsekwencje? Czy naprawiając jedną rzecz, nie zepsuje się innej? Marcin Ciszewski porusza niezwykle ciekawy temat, dlatego warto sięgnąć po „Most we mgle”.

 

Dział: Książki
piątek, 04 luty 2022 18:41

Zapowiedź: Boży ślepiec

Kiedyś ziemią rządzili Czerwoni Bogowie. Mroczna Pani i jej horda walczyli ze śmiercią, krwią i ogniem.

Ten czas już dawno przeminął, a sąsiadujące królestwa Mirecji i Rilpor zawarły niełatwy rozejm. Krew przelewana jest już tylko na granicy, gdzie strażnicy zwani Wilkami chronią swoich krewnych i terytorium za wszelką cenę. Jednym z nich jest Dom Świątynson, najpotężniejszy kalestar od pokoleń. Nękany wizjami i proroctwami Dom skrywa tajemnice, które mogą wyjść na jaw, gdy Rillirin, niewolniczka zbiegła z Mirecji, trafia do jego wioski.

Dział: Patronaty

Nowy film ROLANDA EMMERICHA twórcy takich superprodukcji jak „DZIEŃ NIEPODLEGŁOŚCI”, „2012”, „POJUTRZE”, „GWIEZDNE WROTA”.

Znakomita obsada, epicki rozmach i wbijające w fotel efekty specjalne w produkcji łączącej walory kina katastroficznego i science fiction.

Widowisko science fiction o trójce astronautów, która wyrusza w kosmos, by powstrzymać zbliżającą się zagładę Ziemi i odkryć prawdziwą naturę Księżyca.

Gwiazdorska obsada – Halle Berry, laureatka Oscara („Czekając na wyrok”, „John Wick 3”, „Śmierć nadejdzie jutro”, „X-Men”), Patrick Wilson („Obecność”, „Jack Strong”, „Aquaman”), Donald Sutherland („Igrzyska śmierci: Kosogłos.”, „MASH”, „Ad Astra”), Michael Peña („American Hustle”, „Ant-Man”, „Bogowie ulicy”), John Bradley („Gra o tron”), Carolina Bartczak („X-Man. Apocalypse”).

Dział: Kino
piątek, 21 styczeń 2022 01:13

Zapowiedź: Klucz do śmiertelności

Korporacja RING. To tu w tajnych laboratoriach przeprowadza się eksperymenty, o których oficjalnie nigdzie nie znajdzie się najmniejszej wzmianki. Pragnieniem człowieka jest wiecznie żyć, a odnalezienie mitycznego artefaktu prawdopodobnie daje możliwość odkrycia panaceum na choroby cywilizacyjne i spełnienia marzenia o nieśmiertelności.

Dział: Patronaty
niedziela, 09 styczeń 2022 22:37

Marionetkarz

Są książki dobre, czyli takie, od których nie można się oderwać a po zakończonej lekturze, chciałoby się śpiewać na ich cześć hymn i polecać je wszystkim. Są również złe, które wywołują w czytelniku frustrację, irytację i nerwy. Można trafić na powieść nam obojętną, podczas której nie poczujemy absolutnie nic, poczynając od emocji wynikających z fabuły, kończąc na sympatii do bohaterów. Jednak jest jeszcze jeden rodzaj książek. Chyba najgorszy i przyznam, że pierwszy raz trafiłam na taką lekturę. To połączenie powieści złych i obojętnych, z nutą zmarnowanego potencjału. „Marionetkarz” Aleksandra Filipa Dubickiego to książka, którą nadal mam ochotę wyrzucić przez okno.
 
Piątka przyjaciół wchodzi właśnie w dorosłość. Chodzą do jednej szkoły i mają pełno planów na przyszłość. Jednak coś się pojawia. Tajemniczy, złowrogi ON, który miesza w życiu bohaterów. Powoli w ich codzienność wkracza strach, a wszystkie wydarzenia uświadomią przyjaciołom, że nie na wszystko mamy wpływ.
 
I na tym moje recenzja mogłaby się zakończyć. Mam przed sobą egzemplarz książki i chętnie bym coś na jej temat napisała, ale... nie mogę. Wielokrotnie podchodziłam do lektury, ale niezwłocznie ją odkładałam, zaledwie po kilku stronach. Kiedy w końcu się zawzięłam i chciałam doczytać do końca, byłam pewna, że to zadanie mnie przerośnie. Musiałam się mocno skupić na treści, aby cokolwiek z niej zrozumieć. Dlaczego? Autor zdecydował się na prowadzenie dwóch rodzajów narracji – pierwszo- oraz trzecioosobowej. Nie byłoby w tym nic dziwnego, jakby rozdzielił to rozdziałami czy chociaż wyraźnie zaznaczył. W „Marionetkarzu” autor zmienił czcionkę. Tylko. Narracja pierwszoosobowa napisana została kursywą, a trzecioosobowa zwykłą. Można to jeszcze przegryźć i zaakceptować, gdyby nie to, że są one tak do siebie podobne. Niektóre fragmenty czytałam po kilka razy, aby połapać się, o co w nich chodzi.
 
Gdy zobaczyłam, ile "Marionetkarz" ma stron, byłam zdziwiona. To raczej scenariusz powieści niż pełnowymiarowa książka. Szkoda, że autor nie zdecydował się rozwinąć swojej fabuły, bo była ona naprawdę intrygująca. Może gdyby Dubicki bardziej opisał treść, pozbyły się tego chaosu, który aż bije czytelnika po oczach od pierwszych stron? Możliwe, bo gdy po zakończonej lekturze, mąż zapytał mnie, co czytałam, nie byłam w stanie odpowiedzieć. Muszę jednak zaznaczyć plus – autor bardzo dobrze opisał emocje bohaterów, wszystko to, co się w ich umysłach pojawia, dlatego uważam, że ta książka ma zmarnowany potencjał.
 
Przed Aleksandrem Filipem Dubickim jeszcze długa droga, aby pisać książki, które zachwycą, a jednocześnie wywołają dreszcze niepokoju u czytelnika.

 

Dział: Książki
sobota, 08 styczeń 2022 18:50

Zapowedź: Siedmiu Żołnierzy. Omnibus

„Siedmiu Żołnierzy” to przełomowa i niezwykle ambitna seria legendarnego twórcy komiksowego Granta Morrisona, w której wziął na warsztat siódemkę postaci z peryferii bezmiernego uniwersum DC. Poznajcie Lśniącego Rycerza, Guardiana, Zatannę, Klariona Wiedźmiego Chłopca, Mister Miracle’a, Bulleteer i Frankensteina. Każdy z nich musi zmierzyć się z zagrażającymi całemu wszechświatowi siłami zła reprezentowanymi przez tajemniczy gatunek Sheeda. Żeby odnieść zwycięstwo, bohaterowie muszą ze sobą współpracować, mimo że... ani razu się nie spotykają. 

Dział: Komiksy